Albert Einstein 18 Nisan 1955te öldüğünde gerisinde tamamlanmamış bir teoriye ait formüllerle dolu bir kara tahta bıraktı.
Einstein kuantum mekaniğinin daha tamamlanmış bir teoriden türetilebileceğinde de hep ısrar etmiştir. 1920lerde Einstein kendi birleştirilmiş alan teorisi üzerinde çalışmaya başladı. Sadece elektromanyetizma ve yerçekimini bilinen kuvvetler ve elektron ve proton da sadece bilinen atom altı parçacıklar olduğu esasına dayanarak çalışmaya başladı. Pek çok fizikçi henüz keşfedilen kuantum teorinin tuhaf ve garip dünyasının keşfetmek için zaman harcarken, asıl çalışma alanının elektromanyetizma ve yerçekimini birleştiren tek bir teori olduğunu göremediler. Fakat Einstein ve birkaç bilim insanın bu birleştiren teori üzerinde yoğunlaştılar. 1918de Hermann Weyl Riemannian geometrisinin genelleştirmesini esas alan bir birleştirme şeması ortaya koydu. İşte Weylin bu çalışmasından ilham alan Theodor Kaluza uzay-zamandaki 5 boyutlu genleşmelerden birinin Einsteinın 4 boyutlu denklemlerini ve ekstra olarak Maxwellin elektromanyetizma denklemlerine eşit denklemler üretebileceğini gösterdi. 5. Boyut oldukça kompakt olabilir, bu nedenle çok küçük bir alanda bükülmüş olduğundan tespit edemiyoruz.
Sonrasında ise Oskar Klein bu fikri geliştirdi. Einstein bu beşinci boyut yaklaşımını beğenmişti. Sonrasında Einstein birleştirilmiş alan teorisine ilişkin ilk yayınını Jacob Grommer ile benzer yaklaşım izleyerek 1922de yayınladı. Sonrasında diğer bir yaklaşımda Einstein, genel göreliliği elektromanyetizma denklemlerini kapsayacak şekilde genişletmek için 4 boyutlu geometriyi koruyarak metrik tansörü(temel gerey) genelleştirdi. Einstein hayatının son 30 yılını bu temel yaklaşımlar üzerinde çalışarak geçirdi. Fakat aradığı eksiksiz birleştirilmiş teoriyi bulamadı. Pek çok fikir üretmiş ve sonra da bu fikirleri reddetmiştir. Benim entelektüel tohumlarım çok genç yaşta, hayal kırıklığı yaratan umutlarla mezarı boyladı, demiştir 1938deki mektubunda.

Einstein belli ki zamanının çok ötesindeydi. Bugün bile sicim teorisi, M teorisi gibi teorilerle 10 ve daha fazla boyuttaki evrenler açıklanmaya çalışılıyor. Fakat bu teorileri kanıtlamak için test edilebilir tahminlerin yapılması gerekiyor. Hatta CERNde ve diğer fizik laboratuarlarında bulunan bulgular bu teorilerin düşünüldüğünden daha karmaşık olabileceğini gösteriyor.
Kaynak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder